Κρασίσκι, Ιγνάσι

(Ignacy Krasicki, Ντουμπέτσκο Ρζεσούβ 1735 – Βερολίνο 1801). Πολωνός κληρικός και ποιητής. Καταγόταν από ξεπεσμένη αριστοκρατική οικογένεια. Υπηρέτησε αρχικά ως ιερέας των ανακτόρων, όμως το 1766 έγινε επίσκοπος της Βάρμια και το 1795 αρχιεπίσκοπος του Γκνιέζνι. Υπήρξε ένας από τους ιδρυτές της Εταιρείας των Φίλων της Επιστήμης της Βαρσοβίας. Έγραψε σατιρικά ποιήματα όπως το Μισέιντα, στο οποίο σατιρίζει τα ήθη των μεσαιωνικών χρόνων και ιδιαίτερα των Πολωνών φεουδαρχών, ενώ στη Μονομαχία (1778) διακωμωδεί τη ζωή των μοναχών. Στον κύκλο των ποιημάτων Σάτιρες (1779) αποκαλύπτει τα ήθη των ευγενών της εποχής του, αλλά και στους μύθους του ακόμα, όπου αποκαλύπτεται η οξυδέρκεια του Κ. και οι οποίοι χαρακτηρίζονται για τον ζωντανό διάλογο και την ευστροφία του στίχου, υπάρχει η τάση των αποκαλύψεων. Έγραψε επίσης το μυθιστόρημα Οι περιπέτειες του Νικολάι Ντοσβιαντσίνσκι, στο οποίο περιγράφει με ζωντανό ύφος την πολωνική πραγματικότητα της εποχής του. Τέλος, το μυθιστόρημα Ο κύριος Ποντστόλι έχει διδακτικό χαρακτήρα και ο ήρωάς του αποτελεί πρότυπο ευγενούς, όπως ο συγγραφέας τον αντιλαμβανόταν. Έγραψε έμμετρη πραγματεία με τον τίτλο Για τη στιχουργία και τους στιχουργούς (1803) και το εγκυκλοπαιδικό έργο Συλλογή απαραίτητων πληροφοριών (1781, 2 τόμοι). Ο Κ. υπήρξε από τους μεγαλύτερους Πολωνούς συγγραφείς της περιόδου του Διαφωτισμού και η συμβολή του ήταν καθοριστική στη διαμόρφωση της ρεαλιστικής πολωνικής σάτιρας και στην καλλιέργεια της πολωνικής λογοτεχνικής γλώσσας.